Zwiedzanie Teatru im. J. Osterwy
W dniu 18 kwietnia gościliśmy w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Naszym przewodnikiem była aktorka Anna Nowak. W sposób niezwykle ciekawy opowiedziała nam historię tego obiektu udokumentowaną zdjęciami z początków istnienia teatru aż po czasy współczesne.
W tym roku mija 129 lat tego przybytku sztuki, jednego z najstarszych budynków teatralnych w kraju - po Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Starym w Lublinie, Narodowym w Warszawie, Polskim w Poznaniu. Reprezentacyjny gmach teatralny, zwany Teatrem Wielkim wybudowano według projektu Karola Kozłowskiego w 1886 roku, w ciągu zaledwie dwóch lat, przez Spółkę Cywilną "Teatr Lubelski". Teatr powstał wyłącznie ze składek społecznych. Wznieśli go „Lublinianie – sobie” (taki napis figurował prawdopodobnie na budynku teatru w dniu otwarcia); dzięki inicjatywie lubelskiej inteligencji, przemysłowców, kupców i okolicznych ziemian.
Należy pamiętać, że w Lublinie rozpoczęła się powojenna historia polskiego teatru. Teatr I Armii Wojska Polskiego pod kierownictwem Władysława Krasnowieckiego wystawił tu Śluby panieńskie Aleksandra Fredry (29 lipca 1944 r.) i Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej (12 sierpnia) w reżyserii Ireny Ładosiówny. 29 listopada 1944 roku odbyła się premiera Wesela Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Jacka Woszczerowicza, a grali m.in.: Jan Kreczmar, Jan Świderski, Ryszarda Hanin, i sam Woszczerowicz. W latach 50-tych i 60-tych XX w. w Teatrze im. Juliusza Osterwy występowali dwaj niezapomniani lublinianie - Jan Machulski i Stanisław Mikulski.
Kolejnym etapem zwiedzania był spacer po zakamarkach teatru (tych dostępnych dla widza, jak i tych, w których przebywają wyłącznie aktorzy, charakteryzatorzy, garderobiane). Nas oczywiście najbardziej ciekawiły te drugie, w których poddaliśmy się lekkiej charakteryzacji. Specjalny „klimat” panuje w starej sali prób. Mówiąc o Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie nie można pominąć wspaniałej jego architektury zewnętrznej i wewnętrznej. W 1990 roku realizowano tu zdjęcia do serialu „Modrzejewska” w reżyserii Jana Łomnickiego, a lubelski teatr grał wówczas rolę warszawskiego Teatru Rozmaitości.
W teatrze spędziliśmy ponad 3 godziny, zauroczeni opowieściami Pani Anny Nowak, której składamy serdeczne podziękowania. Dokumentację fotograficzną sporządził: Wojciech Filo